tu, w moim kwadratowym pudełku, o czterech ostrych rogach, które nocą stroszą się zajadle, jest, mimo wszystko, bardzo bezpiecznie i cicho; tu, pomiędzy białym powierzchniami, stojącymi niewzruszenie do siebie bokiem lub w opozycji, mogę być tchórzem lub bohaterem, albo i jednym i drugim; tu, gdzie piętrzą się tylko wysokie szczyty ścian, a jedyna ciążąca sprawa, […]Read Post ›
jesień. na polach i łąkach zeschły się trawy i wonne kwiaty. i moje serce uschło w twych dłoniach, niepostrzeżenie, w to lato. choć może ręce to były wciąż moje, i może wcale nie było to latem, a idąc dalej, to może nie serce? zostańmy więc przy tym, że uschły kwiaty.
wszystko się powoli rozmyje, rozpłynie na nowo. czas zmiecie pod dywan: nieprzespane noce, łzy, marzenia i tęsknoty chowane w poduszkę. i ponownie koniec będzie początkiem historii tak bardzo nie do pojęcia, że maż nic nie znaczącej.
W niedzielę nocą moje miasto jest dla mnie łaskawe. Obchodzi się ze mną cierpliwie. Milczy, nie potrzebując wyjaśnień. Nie wymaga ode mnie poklasku. Nie każe unosić się pychą nad innych, ani zazdrościć – bo komu i kogo lub czego? A przede wszystkim w niedzielę nocą moje miasto pozwala nie pamiętać złego. Chowa w mroku uliczki […]Read Post ›
w pamięci – wiosna brzęczącym rojem wspomnień nieznośnie szumi w głowie, jak ciepły deszcz powraca we włosach – lato złotymi smugami słodkich jak miód nadziei i nieprzespanych w gorące noce marzeń do uszu się klei i oczu i już na końcu języka, na rzęsach i opuszkach palców – jesień, co zimnym deszczem zmywa oczekiwania ponad […]Read Post ›
Mówisz o sobie. Swoje imię odmieniasz Przez przypadki i zarządzenia losu. Wszystko jest pełne tego co twoje: Twoich marzeń i nadziei, Twoich zdań na tematy i głosów w różnych sprawach. Nasz „wspólny” świat pełny jest ciebie, Od stóp do głów, by nie powiedzieć że po uszy, albo dziurki w nosie. Do tego stopnia wypełniony, że […]Read Post ›
nie ja jestem dziś z tobą na betonowych wybrzeżach, gdzie czenrie wód łączą się z nocnym niebem, odbicia gwiazd toną w rozmytej wodą elektrykce miasta. nie ja patrzę dziś z tobą na księżyc co blaskiem swojego odbicia nie jedne widział pierwsze i ostatnie spotkania, nie jedne dotyki, urwane w połowie. nie ja słucham dziś z […]Read Post ›
Nie musieć myśleć o całym wszechświecie, o zupełnie obcych planetach i gwiazdach. Nie mieć obowiązku troszczyć się o te odległe galaktyki, solarne układy, rozkłady, konstelacje i gwiezdny pył. Dzisiaj mój kosmos, to nie mniej, nie więcej 60-90 uderzeń na minutę. 320 gram niezbyt szczęśliwego perpetum mobile. Poza granicą tych łatwych do ubrania w liczby wymiarów, zaczyna […]Read Post ›
Świat tyle razy mógł się skończyć I jakoś do tej pory nic się nie stało. Tyle razy traciłeś grunt pod nogami, Ale nigdy do końca. Stabilność, acz nie do granic wytrzymałości. Ile widziałeś zachodów słońca na bezbrzeżnym niebie, Z których każdy tak naprawdę mógł być tym ostatnim, Lecz żaden nie był… Rzeka. Czas jest […]Read Post ›
Czytam mądre książki, Obcuję ze sztuką I znów czytam mądre książki. Słucham, wydaję mi się, tych właściwych Zadań, opinii, ocen, Na tematy: Sytuacji, położeń, koktekstów, wyborów. Szukam sensu w bezsensowności spraw, Dobrej woli mimo niewoli. Próbuję uwznioślić swój byt, Żeby nie czuć się małą drobiną W szerokiej perspektywie świata, Niewiele znaczącym elementem globalnej układanki. Domalowuje […]Read Post ›
algenus.wordpress.com 